Motto: "Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali" Imię: Adeline, przyjaciele mają ten przywilej zwracania się do niej Del, Deli. Inne przezwiska nie są z jej strony mile widziane. Nazwisko: Campbelle Płeć: Kobieta Wiek: 7 stycznia 1998 rok (19 lat) Pochodzenie: Nowy Orlean, Luizjana, Stany Zjednoczone. Dorastała przez całe życie na obrzeżach miasta w jednorodzinnym domu z ogromnym ogrodem, jej mama hobbistycznie zajmowała się florystyką. Pojazd: BMW serii 2 Coupé. Nieco zmęczony życiem, jednak nadal niezastąpiony pojazd, nazywany przez Adeline Williamem. Pokój: 26 Grupa: I Poziom:
Średnio zaawansowany, jednak bardziej pod względem teorii. Adeline
nadal kocha jazdę konno, jednak nie może zebrać się w sobie, by znów
wsiąść na konia i doskonalić swe umiejętności. Spowodowane jest to przez
traumę, jak spoktało ją po śmierci jej dziadka. Koń: Ozyrys Głos: Alesso Partner: --- Rodzina: Elisabeth
Campbelle - cudowna kobieta i niemniej cudowna matka. Zawsze miała
świetny kontakt z Adeline, stanowiła dla niej oparcie, przyjaciółkę,
autorytet. Obecnie czas poświęca nowo założonej firmie, zajmującej się
organizacją ślubów i wesel. Patrick Campbelle - Adeline jest dla niego prawdziwą córeczką tatusia. To on nauczył jeździć ją na rowerze, odwoził na treningi i pilnował, by zawsze była uśmiechnięta. Edward
Campbelle - straszy brat i najlepszy przyjaciel (no, obok Ozyrysa i
Neptuna oczywiście). Dzielą ich jedynie dwa lata, przez co od
niepamiętnych czasów trzymają ze się sobą razem jak Flip i Flap. Tego
roku zaczął przykładać ogromną wagę do swej kariery, jest początkującym
zawodnikiem WKKW z ogromnym potencjałem. Ruth Campbelle - babcia Adeline. Wyjątkowo silna i mądra kobieta, po śmierci męża przejęła stajnie i radzi sobie doskonale. Steve
Campbelle - ukochany dziadek. Jako pierwszy dbał o umiejętności
jeździeckie Adeline, miał do tego doskonałe warunki, był bowiem
właścicielem dobrze prosperującego klubu jeździeckiego, ponadto w
młodości trenował konie wyścigowe i wiódł życie osławionego dżokeja. Z
czasem porzucił karierę, zamknął klub i zajmował się końmi prywatnie.
Zmarł rok temu w tragicznym wypadku, którego sprawcą był narowisty
koń. Aparycja:
Wśród tłumu dzisiejszej młodzieży ciężko znaleźć niepowtarzalną osobę;
wszyscy podążają ślepo za obecnymi trendami mody, trzymają w ręku
telefon, na siłę próbują się upiększyć makijażem, czy wymyślnymi
fryzurami. Jednak nie Adeline. Ona należy do niewielkiej grupki ludzi,
na których nie sposób nie zwrócić wzrok na chociażby ułamek sekundy.
Wysoka, szczupła dziewczyna. Jej twarz nie posiada żadnych skaz,
przywodzi na myśl portrety wielkich władczyń sprzed kilkuset lat. Dumna,
jednak delikatna, posiadająca łagodne rysy, zawsze zdobi ją znikomy
cień uśmiechu. Otaczają ją miękkie fale czekoladowych włosów. Zazwyczaj
Adeline pozostawia je rozpuszczone, pozwalając, aby kaskadami spływały
po jej ramionach. Oczy dziewczyny to głębia, w której przez nieuwagę można zatonąć. Krótka chwila, a intensywny brąz, często wyglądający jak nieskazitelna czerń zupełnie cię pochłonie. Dziewczyna posiada pełne usta, które zdobi matowymi szminkami w pastelowych odcieniach różu, czerwieni i fioletu. Zamiast
telefonu podczas miejskich spacerów w dłoni niesie książkę. Nie ma
określonego stylu ubioru. Raz przywdzieje na siebie T-shirt z odkrytym
brzuchem, szorty, wyglądające jakby jakiś wyjątkowo zdenerwowany kot
obrał je na ofiarę, na której wyżyje swoją złość oraz zwyczajne trampki.
Innego dnia będziesz mógł ja spotkać w subtelnej białej koszuli z
bufiastymi rękawami, eleganckiej, dopasowanej spódnicy w stonowanej
czerni, sięgającej kolan . Dobierze do tego równie czarne, sznurowane
botki. Jej
chód jest przepełniony wdziękiem, mylnie kreując ją na o wiele starszą
kobietę, niż w rzeczywistości jest. Głos natomiast znacznie ją odmładza.
Słodki jak melodia wygrywana przez metalowe dzwoneczki, poruszane
wiatrem, delikatny jak szum gałązek wierzby. Charakter :
Adeline od zawsze lubiła się wyróżniać. Gdy tylko mogła, stawała przed
szeregiem monotonii z uniesioną głową, świadomie ściągając na siebie
nieprzychylne spojrzenia innych. Otwarcie mówi o swych poglądach i zainteresowaniach. Szczerość? W przypadku Del występuję niemalże w każdej jej wypowiedzi. Gardzi ona kłamstwem, jednak jak dobrze wiemy, nieraz musimy się nim posłużyć. Cechą dominującą tejże dziewczyny jest wewnętrzny spokój i empatia. Mimo swojego młodego wieku zdaje sobie sprawę
z okrucieństwa świata, dlatego na wszelkie sposoby próbuje je
zniwelować, chociażby małymi gestami pomocy. Nie narzeka na coraz
częstsze akty bestialstwa ze strony ludzi, bez zbędnych słów przechodzi
do działania. To świadczy o stanowczości, jaka charakteryzuje Adeline. To
zdecydowanie typ ambiwertyka. Nie zamyka się na innych, jednak o wiele
lepiej czuje się w gronie przyjaciół, niż zupełnie obcych ludzi.
Niektórym zawieranie nowych znajomości przychodzi ot tak, są gadatliwi i
otwarci. Adeline woli natomiast zachować dystans i jeżeli to tylko
możliwe, usunąć się w cień, dając pole do popisu innym. Niekiedy
działa zbyt porywczo, nie zastanawiając się nad skutkami podjętych
decyzji. Zaledwie kilka razy zdarzyło się, by poświęcała czas na
rozważanie wszelkich możliwych opcji. Mimo to, dzięki trzeźwemu myśleniu
potrafi wybrnąć z kłopotów bez większego szwanku. Tak, bez przeszkód
można przypisać jej złotą cechę, jaką jest inteligencja. Nie jest osobą, która dopuszcza otrzymywanie pomocy od innych. Nie pozwala jej na to duma, odziedziczona po ojcu. Jest za to wyjątkowo chętna do ofiarowania jej ze swojej strony. Gdy nawet nieznajoma osoba przeżywa trudny czas w swoim życiu, bez zahamowań stara się ją pocieszyć. Boli ją widok cierpiących ludzi. Gdy ktoś roni łzy, skłonna jest nawet zbłaźnić się przed takową osóbką. Można określać ją na wiele sposobów, wykorzystując przy
tym różne słowa, jednak nie bez powodu zasłużyła na tytuł znakomitego
pocieszyciela oraz słuchacza. Jest doskonałą materiałem na
wielogodzinnego rozmówcę. Nieważne, czy tematem będą dręczące blizny z
przeszłości, czy dzisiejsza pogoda, zaangażuje się w konwersacje,
analizując i zważając na punkt widzenia drugiej osoby. To,
czym wyróżnia się spośród innych jest bezsprzecznie umiejętność
skupienia się oraz cierpliwość. Niewiele rzeczy na tym świecie jest w
stanie wyprowadzić ją z równowagi, jednak gdy już to nastąpi, nie ma co
zbierać po nieszczęśniku, który do tego doprowadził. Bez
dwóch zdań przyjaciółką jest znakomitą! Szczęście drogich jej osób
stawia wysoko ponad swoim. Bez zastanowienia byłaby gotowa oddać życie w
imię jej bliskich. Na szczęście jest takich niewielu, więc nie musi
zbyt często kusić losu. Zawsze
walczy do końca o wszystko, nawet o najmniejszą drobnostkę. W każdej
sytuacji potrafi dostrzec plusy, nawet, gdy jest w najbardziej
beznadziejnym położeniu, nie traci nadziei. Nie można jej jednak od razu
nazywać optymistką, skłoniłabym się bardziej ku miana realistki o
niezłomnej wierze. O, to nawet pasuje. Jak mogliście się już przekonać, Adeline nie ma nic przeciwko dzieleniu się z innymi swoimi przemyśleniami, jednak nie wiąże się to z emocjami, nie okazuje ich żywnie. To, co dzieje się w środku Del, tam też zostaje. Woli stawiać czoło swoim problemom samotnie, próbując być niezależną i samodzielną. Zainteresowania:
Adeline w ciągu swoich całych osiemnastu lat sprawdzała swe siły na
wielu płaszczyznach. Jako mała dziewczynka uparła się, by ćwiczyć balet,
jednak nie trwało to zbyt długo, jakieś dwa miesiące. Później nadszedł
czas gry na instrumentach, przeróżnych - flet, skrzypce, fortepian,
gitara, akordeon, perkusja, a nawet puzon, co również okazało się nie
mieć przyszłości. Następnie zetknęła się z rysownictwem, trzecia klasa,
lekcja plastyki. Spodobało jej się, początkowo jej prace skupiały się na
niekształtnych psach w otoczeniu licznych kresek i kropek, imitujących
tło, jednak z czasem nabierała w tym wprawy. Szkoła otworzyła przed nią
również drogę aktorską. Przedstawienia nie mogły obyć się bez
uczestnictwa Del. Wcielania się w różne role sprawiało jej dużo frajdy,
co zostało do dziś. Czas gimnazjum pozwolił jej odkryć jeszcze więcej
zainteresowań. Zaczęła pisać wiersze, które przerodziły się w teksty
piosenek dla zespołu jej wiernego przyjaciela, Jace'a. Tworzyła również
opowiadania oraz bajki, które zyskały duże zainteresowanie wśród
dzieciaków z pobliskiego przedszkola. Na przełomie gimnazjum i liceum
została dostrzeżona przez kilku szkolnych trenerów, tym samym zasilając
szeregi drużyn
piłkarskich- siatka, noga i ręczna, poza tym dobrze sprawowała się jako
biegaczka lekkoatletyczna, jako indywidualistka radziła sobie całkiem
nieźle. Nie tak dawno z kolei zetknęła się z fotografią, która szybko zaskarbiła sobie jej sympatię. Mimo, że zajmuje się nią hobbistycznie, uwielbia wykonywać zdjęcia, czy to przyrody, czy zwykłe portrety. Inne: -praca
nie jest jej obca. Chcąc udowodnić swą samodzielność podejmowała się
różnych zajęć, np. oporządzała konie, udzielała korepetycji, roznosiła
ulotki, zbierała nawet owoce, by je potem sprzedać -to prawdziwy mol książkowy, czyta każdy gatunek z zapałem śledząc losy bohaterów książek -lubi rysować i nie najgorzej jej to wychodzi. Jednak swoje prace zachowuje dla siebie, uważa je za mało interesujące -uwielbia muzykę graną na żywo, słucha niemalże każdego gatunku, jednak największą sympatią darzy rock i pop -znajomi uważają ją za perfekcjonistkę, i pedantkę podczas gdy jej biurko to istna stajnia Augiasza -uwielbia czekoladę -jest wolontariuszką w schoronisku już od kilku lat -panicznie boi się węży -nie lubi (jako posiłku) grzybów i ryb, wszystkich. Nawet w Wigilię zniesmaczona spogląda na karpia. -w przyszłości marzy, by zostać weterynarzem -uwielbia produkcje Tim'a Butrona oraz aktora, który stanowi niemal ich nieodłączny element - Johny'ego Deppa -przepada za zapachem lawendy oraz cynamonu -nigdy nie piła, ani nie paliła, używki nie robią na niej większego wrażenia -od zawsze była dobrą uczennicą, nauka nie sprawiała jej problemów -do dziś darzy ogromną sympatią bajki Disney'a i z chęcią siada z kubełkiem lodów, aby je ponownie obejrzeć -posiada
niewielki tatuaż na boku małego palca. Widnieje na nim malutkie pióro i
napis "Forever". Taki sam tatuaż posiada jej przyjaciółka, Ellie Kontakt:: ~Nessie Inne Pupile: Daisy
Imię: Ozyrys Płeć: Wałach Rasa: SP Data urodzenia: 1 lipca 2008 (9 lat) Charakter :
Ozyrys to temperamentny koń. Na obcych łypie spode łba, strzyże uchami,
a gdy nieszczęśnik zechce go osiodłać, zacznie się wiercić i tupać
ostrzegawczo nogami. Możliwość ugryzienia jest mała, jednak Ozyrys i bez
tego potrafi uprzykrzyć życie. Zachowanie ogiera zmienia się o sto
osiemdziesiąt stopni, gdy w pobliżu jest bliska mu osoba. Staje się
wtedy potulny jak baranek, cierpliwym słychaczem, niezastąpionym
pomocnikiem. Często zdarzało się, że to Ozyrys przejmował rolę
nauczyciela, zamiast Adeline. Specjalizacja : Niegdyś skoki, dziś ze względu na Adeline wykorzystywany jest głównie do rekreacji. Umiejętności:
Reaguje na wszystkie komendy, jest bardzo w tym aspekcie wyczulony. Ma
bardzo dobrą technikę skoku. Jest odważny i dzielnie idzie na
przeszkodę. Chętnie i szybko się uczy. Jest wyjątkowo szybki, nie raz
mówiono, że Ozyrys ściga się z wiatrem. Właściciel: Adeline Campbelle
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz