Adeline Campbelle i Ozyrys

from pinterest

Motto: "Wymagajcie od siebie choćby inni od was nie wymagali"
Imię: Adeline, przyjaciele mają ten przywilej zwracania się do niej Del, Deli. Inne przezwiska nie są z jej strony mile widziane.
Nazwisko: Campbelle 
Płeć: Kobieta
Wiek: 7 stycznia 1998 rok (19 lat)
Pochodzenie: Nowy Orlean, Luizjana, Stany Zjednoczone. Dorastała przez całe życie na obrzeżach miasta w 
jednorodzinnym domu z ogromnym ogrodem, jej mama hobbistycznie zajmowała się florystyką.
Pojazd: BMW serii 2 Coupé. Nieco zmęczony życiem, jednak nadal niezastąpiony pojazd, nazywany przez Adeline Williamem. 
Pokój: 26
Grupa: I
Poziom: Średnio zaawansowany, jednak bardziej pod względem teorii. Adeline nadal kocha jazdę konno, jednak nie może zebrać się w sobie, by znów wsiąść na konia i doskonalić swe umiejętności. Spowodowane jest to przez traumę, jak spoktało ją po śmierci jej dziadka.
Koń: Ozyrys
Głos: Alesso
Partner: ---
Rodzina:
Elisabeth Campbelle - cudowna kobieta i niemniej cudowna matka. Zawsze miała świetny kontakt z Adeline, stanowiła dla niej oparcie, przyjaciółkę, autorytet. Obecnie czas poświęca nowo założonej firmie, zajmującej się organizacją ślubów i wesel.
Patrick Campbelle - Adeline jest dla niego prawdziwą córeczką tatusia. To on nauczył jeździć ją na rowerze, 
odwoził na treningi i pilnował, by zawsze była uśmiechnięta.
Edward Campbelle - straszy brat i najlepszy przyjaciel (no, obok Ozyrysa i Neptuna oczywiście). Dzielą ich jedynie dwa lata, przez co od niepamiętnych czasów trzymają ze się sobą razem jak Flip i Flap. Tego roku zaczął przykładać ogromną wagę do swej kariery, jest początkującym zawodnikiem WKKW z ogromnym potencjałem.
Ruth Campbelle - babcia Adeline. Wyjątkowo silna i mądra kobieta, po śmierci męża przejęła stajnie i radzi sobie doskonale.
Steve Campbelle - ukochany dziadek. Jako pierwszy dbał o umiejętności jeździeckie Adeline, miał do tego doskonałe warunki, był bowiem właścicielem dobrze prosperującego klubu jeździeckiego, ponadto w młodości trenował konie wyścigowe i wiódł życie osławionego dżokeja. Z czasem porzucił karierę, zamknął klub i zajmował się końmi prywatnie. Zmarł rok temu w tragicznym wypadku, którego sprawcą był narowisty koń.  
Aparycja: Wśród tłumu dzisiejszej młodzieży ciężko znaleźć niepowtarzalną osobę; wszyscy podążają ślepo za obecnymi trendami mody, trzymają w ręku telefon, na siłę próbują się upiększyć makijażem, czy wymyślnymi fryzurami. Jednak nie Adeline. Ona należy do niewielkiej grupki ludzi, na których nie sposób nie zwrócić wzrok na chociażby ułamek sekundy. Wysoka, szczupła dziewczyna. Jej twarz nie posiada żadnych skaz, przywodzi na myśl portrety wielkich władczyń sprzed kilkuset lat. Dumna, jednak delikatna, posiadająca łagodne rysy, zawsze zdobi ją znikomy cień uśmiechu. Otaczają ją miękkie fale czekoladowych włosów. Zazwyczaj Adeline pozostawia je rozpuszczone, pozwalając, aby kaskadami spływały po jej ramionach. Oczy dziewczyny to głębia, w której 
przez nieuwagę można zatonąć. Krótka chwila, a intensywny brąz, często wyglądający jak nieskazitelna czerń 
zupełnie cię pochłonie.
Dziewczyna posiada pełne usta, które zdobi matowymi szminkami w pastelowych odcieniach różu, czerwieni i fioletu.
Zamiast telefonu podczas miejskich spacerów w dłoni niesie książkę. Nie ma określonego stylu ubioru. Raz przywdzieje na siebie T-shirt z odkrytym brzuchem, szorty, wyglądające jakby jakiś wyjątkowo zdenerwowany kot obrał je na ofiarę, na której wyżyje swoją złość oraz zwyczajne trampki. Innego dnia będziesz mógł ja spotkać w subtelnej białej koszuli z bufiastymi rękawami, eleganckiej, dopasowanej spódnicy w stonowanej czerni, sięgającej kolan . Dobierze do tego równie czarne, sznurowane botki.
Jej chód jest przepełniony wdziękiem, mylnie kreując ją na o wiele starszą kobietę, niż w rzeczywistości jest. Głos natomiast znacznie ją odmładza. Słodki jak melodia wygrywana przez metalowe dzwoneczki, poruszane wiatrem, delikatny jak szum gałązek wierzby.
 Charakter : Adeline od zawsze lubiła się wyróżniać. Gdy tylko mogła, stawała przed szeregiem monotonii z uniesioną głową, świadomie ściągając na siebie nieprzychylne spojrzenia innych. Otwarcie mówi o swych 
poglądach i zainteresowaniach. Szczerość? W przypadku Del występuję niemalże w każdej jej wypowiedzi. 
Gardzi ona kłamstwem, jednak jak dobrze wiemy, nieraz musimy się nim posłużyć.
Cechą dominującą tejże dziewczyny jest wewnętrzny spokój i empatia. Mimo swojego młodego wieku zdaje sobie 
sprawę z okrucieństwa świata, dlatego na wszelkie sposoby próbuje je zniwelować, chociażby małymi gestami pomocy. Nie narzeka na coraz częstsze akty bestialstwa ze strony ludzi, bez zbędnych słów przechodzi do działania. To świadczy o stanowczości, jaka charakteryzuje Adeline. 
To zdecydowanie typ ambiwertyka. Nie zamyka się na innych, jednak o wiele lepiej czuje się w gronie przyjaciół, niż zupełnie obcych ludzi. Niektórym zawieranie nowych znajomości przychodzi ot tak, są gadatliwi i otwarci. Adeline woli natomiast zachować dystans i jeżeli to tylko możliwe, usunąć się w cień, dając pole do popisu innym. 
Niekiedy działa zbyt porywczo, nie zastanawiając się nad skutkami podjętych decyzji. Zaledwie kilka razy zdarzyło się, by poświęcała czas na rozważanie wszelkich możliwych opcji. Mimo to, dzięki trzeźwemu myśleniu potrafi wybrnąć z kłopotów bez większego szwanku. Tak, bez przeszkód można przypisać jej złotą cechę, jaką jest inteligencja.
Nie jest osobą, która dopuszcza otrzymywanie pomocy od innych. Nie pozwala jej na to duma, odziedziczona po 
ojcu. Jest za to wyjątkowo chętna do ofiarowania jej ze swojej strony. Gdy nawet nieznajoma osoba przeżywa 
trudny czas w swoim życiu, bez zahamowań stara się ją pocieszyć. Boli ją widok cierpiących ludzi. Gdy ktoś roni 
łzy, skłonna jest nawet zbłaźnić się przed takową osóbką. Można określać ją na wiele sposobów, wykorzystując 
przy tym różne słowa, jednak nie bez powodu zasłużyła na tytuł znakomitego pocieszyciela oraz słuchacza. Jest doskonałą materiałem na wielogodzinnego rozmówcę. Nieważne, czy tematem będą dręczące blizny z przeszłości, czy dzisiejsza pogoda, zaangażuje się w konwersacje, analizując i zważając na punkt widzenia drugiej osoby.
To, czym wyróżnia się spośród innych jest bezsprzecznie umiejętność skupienia się oraz cierpliwość. Niewiele rzeczy na tym świecie jest w stanie wyprowadzić ją z równowagi, jednak gdy już to nastąpi, nie ma co zbierać po nieszczęśniku, który do tego doprowadził.
Bez dwóch zdań przyjaciółką jest znakomitą! Szczęście drogich jej osób stawia wysoko ponad swoim. Bez zastanowienia byłaby gotowa oddać życie w imię jej bliskich. Na szczęście jest takich niewielu, więc nie musi zbyt często kusić losu.
Zawsze walczy do końca o wszystko, nawet o najmniejszą drobnostkę. W każdej sytuacji potrafi dostrzec plusy, nawet, gdy jest w najbardziej beznadziejnym położeniu, nie traci nadziei. Nie można jej jednak od razu nazywać optymistką, skłoniłabym się bardziej ku miana realistki o niezłomnej wierze. O, to nawet pasuje. 
Jak mogliście się już przekonać, Adeline nie ma nic przeciwko dzieleniu się z innymi swoimi przemyśleniami, 
jednak nie wiąże się to z emocjami, nie okazuje ich żywnie. To, co dzieje się w środku Del, tam też zostaje. Woli 
stawiać czoło swoim problemom samotnie, próbując być niezależną i samodzielną. 
Zainteresowania: Adeline w ciągu swoich całych osiemnastu lat sprawdzała swe siły na wielu płaszczyznach. Jako mała dziewczynka uparła się, by ćwiczyć balet, jednak nie trwało to zbyt długo, jakieś dwa miesiące. Później nadszedł czas gry na instrumentach, przeróżnych - flet, skrzypce, fortepian, gitara, akordeon, perkusja, a nawet puzon, co również okazało się nie mieć przyszłości. Następnie zetknęła się z rysownictwem, trzecia klasa, lekcja plastyki. Spodobało jej się, początkowo jej prace skupiały się na niekształtnych psach w otoczeniu licznych kresek i kropek, imitujących tło, jednak z czasem nabierała w tym wprawy. Szkoła otworzyła przed nią również drogę aktorską. Przedstawienia nie mogły obyć się bez uczestnictwa Del. Wcielania się w różne role sprawiało jej dużo frajdy, co zostało do dziś. Czas gimnazjum pozwolił jej odkryć jeszcze więcej zainteresowań. Zaczęła pisać wiersze, które przerodziły się w teksty piosenek dla zespołu jej wiernego przyjaciela, Jace'a. Tworzyła również opowiadania oraz bajki, które zyskały duże zainteresowanie wśród dzieciaków z pobliskiego przedszkola. Na przełomie gimnazjum i liceum została dostrzeżona przez kilku szkolnych trenerów, tym samym zasilając szeregi 
drużyn piłkarskich- siatka, noga i ręczna, poza tym dobrze sprawowała się jako biegaczka lekkoatletyczna, jako indywidualistka radziła sobie całkiem nieźle.  
Nie tak dawno z kolei zetknęła się z fotografią, która szybko zaskarbiła sobie jej sympatię. Mimo, że zajmuje się 
nią hobbistycznie, uwielbia wykonywać zdjęcia, czy to przyrody, czy zwykłe portrety.
Inne: 
-praca nie jest jej obca. Chcąc udowodnić swą samodzielność podejmowała się różnych zajęć, np. oporządzała konie, udzielała korepetycji, roznosiła ulotki, zbierała nawet owoce, by je potem sprzedać
-to prawdziwy mol książkowy, czyta każdy gatunek z zapałem śledząc losy bohaterów książek
-lubi rysować i nie najgorzej jej to wychodzi. Jednak swoje prace zachowuje dla siebie, uważa je za mało interesujące
-uwielbia muzykę graną na żywo, słucha niemalże każdego gatunku, jednak największą sympatią darzy rock i pop
-znajomi uważają ją za perfekcjonistkę, i pedantkę podczas gdy jej biurko to istna stajnia Augiasza
-uwielbia czekoladę
-jest wolontariuszką w schoronisku już od kilku lat
-panicznie boi się węży 
-nie lubi (jako posiłku) grzybów i ryb, wszystkich. Nawet w Wigilię zniesmaczona spogląda na karpia. 
-w przyszłości marzy, by zostać weterynarzem
-uwielbia produkcje Tim'a Butrona oraz aktora, który stanowi niemal ich nieodłączny element - Johny'ego Deppa 
-przepada za zapachem lawendy oraz cynamonu 
-nigdy nie piła, ani nie paliła, używki nie robią na niej większego wrażenia 
-od zawsze była dobrą uczennicą, nauka nie sprawiała jej problemów
-do dziś darzy ogromną sympatią bajki Disney'a i z chęcią siada z kubełkiem lodów, aby je ponownie obejrzeć
-posiada niewielki tatuaż na boku małego palca. Widnieje na nim malutkie pióro i napis "Forever". Taki sam tatuaż posiada jej przyjaciółka, Ellie
Kontakt:: ~Nessie 
Inne Pupile:
Daisy  

Imię: Ozyrys
Płeć: Wałach
Rasa: SP
Data urodzenia: 1 lipca 2008 (9 lat)
Charakter : Ozyrys to temperamentny koń. Na obcych łypie spode łba, strzyże uchami, a gdy nieszczęśnik zechce go osiodłać, zacznie się wiercić i tupać ostrzegawczo nogami. Możliwość ugryzienia jest mała, jednak Ozyrys i bez tego potrafi uprzykrzyć życie. Zachowanie ogiera zmienia się o sto osiemdziesiąt stopni, gdy w pobliżu jest bliska mu osoba. Staje się wtedy potulny jak baranek, cierpliwym słychaczem, niezastąpionym pomocnikiem. Często zdarzało się, że to Ozyrys przejmował rolę nauczyciela, zamiast Adeline. 
Specjalizacja : Niegdyś skoki, dziś ze względu na Adeline wykorzystywany jest głównie do rekreacji.
Umiejętności: Reaguje na wszystkie komendy, jest bardzo w tym aspekcie wyczulony. Ma bardzo dobrą technikę skoku. Jest odważny i dzielnie idzie na przeszkodę. Chętnie i szybko się uczy. Jest wyjątkowo szybki, nie raz mówiono, że Ozyrys ściga się z wiatrem. 
Właściciel: Adeline Campbelle