Od Brooke CD Zaina

Właściwie to tylko Zain się musiał wysilać. Bardzo mi taka sytuacja w sumie pasowała. Nie musiałam się za dużo przemęczać.

- W sumie jest nawet lepiej niż na Tikani- stwierdziłam- Sam wiesz jak trafić i jesteś bardziej przewidywalny w takiej sytuacji- podzieliłam się swoimi jakże wartościowymi przemyśleniami z Zainem

- Jesteś tego pewna?

- Nie kombinuj już tylko- poprosiłam- Wystarczą mi mokre ubrania, które się do mnie lepią- mruknęłam

- Jestem w tej samej sytuacji, a poza tym jak już ci mówiłem, nikt nie każe ci ich nosić- westchnęłam tylko w odpowiedzi- No właśnie, więc mi nie marudź- zakończył temat

- Dzisiaj ty zaplanowałaś resztę dnia- zaczął- Tak więc ja planuję jutrzejszy dzień- zerknął na mnie i był pewnie pewien jakiś sprzeciwów z mojej strony jednak wyszło zupełnie inaczej.

- Okej.

Zain zmarszył brwi i powoli odwrócił się w moją stronę ze zdziwieniem wymalowanym na twarzy.

- No co?- zaśmiałam się widząc jego reakcję

- Nic. Absolutnie nic- pokręcił głową

- Skoro jutro ma być spokojnie to o nic nie muszę się martwić.

- Aha czyli jutro ufasz mi bezgranicznie?

- Na pewno bardziej niż w dni powszednie, a poza tym to nie tak, że ci nie ufam- oburzyłam się

- To niby jak?- uniósł jedną brew ku górze 

- Po prostu- zatrzymałam się aby odpowiednio ubrać to w słowa- czasami...

- Już widzę, że kłamiesz, ale mów dalej- wyszczerzył się

Zmierzyłam go morderczym spojrzeniem.

- Czasami- powtórzyłam znów- Twoje pomysły zagrażają życiu. Twojemu jak i osób, które przebywają w twoim towarzystwie.

- Martwisz się- uśmiech nie schodził mu z twarzy

- Ktoś musi- westchnęłam

- Przesadzasz- parsknął

- A skok z mostu?- wzruszył ramionami - Wspinaczka na London Eye?- błyskawicznie znalazł się przy mnie

- Cii- położył palec na moich ustach - Za dużo mówisz. Jeszcze ci w tych twoich usteczkach zaschnie.

- Dlatego czekam na swoją herbatkę- mruknęłam i założyłam ręce na piersi

- Nie marudź tyle. Pamietaj, że zawsze liczą się chęci- pokiwałam powoli głową

- Jak się nie oparzysz to wtedy uznamy to za sukces, dobrze?- posłałam mu jeden ze swoich jakże cudownych, złośliwych uśmiechów

- Ale ja nie mogę doczekać się jutra. Nie wytrzymasz długo- wyszczerzył się

Prowokator jeden.

- A wracjąc jeszcze do herbatki. Nie rób ze mnie sieroty. Nie chcesz widzieć mnie obrażonego. Moje ego już i tak zostało poważnie naruszone i przekraczasz już powoli wszelkie granice- zmierzył mnie intensywnym spojrzeniem, czekając chyba na jakaś reakcje

- Nie zdążyłam się jeszcze przekonać jaki jestes gdy się obrazisz...

- Uwierz mi na słowo- wtrącił- Nie chcesz tego- pokręcił głową, otwierając szerzej oczy

- Czyli mam dobierać delikatniejsze słowa do swoich wypowiedzi?

- No nareszcie!- ożywił się- To nie jest jeszcze to czego bym chciał, ale widze powoli postępy i sama dochodzisz to takich, a nie innych wniosków- wyszczerzył się zadowolony

Spojrzałam na niego, kompletne nie wiedząc o co chodzi.

- Że co?

- Nic, nic. Nie myśl za dużo, skarbie- posłał mi złośliwy uśmiech 

- A twierdzisz, że to ja jestem złośliwa- burknęłam

- Uczę się od mistrza- zabawinie poruszył brwiami

Przewróciłam oczami.

| NASTĘPNEGO DNIA |

Czy to był dzień, w którym miałam być miła? W sensie ja zawsze była miła. Tylko na swój sposób. Zwlekłam się z łóżka idąc prosto do łazienki, a następnie zeszłam na dół idąc prosto do kuchni, w której urzędował już Zain. Usiadłam na blacie i wodziłam wzrokiem za chłopakiem, który chyba bardzo wczuł i przygotował się do swojej dzisiejszej roli. Nie wiem jak z pomysłami, ale widzę, że tutaj liczył się teraz bardziej wygląd.

- Zain?- brunet od razu podniósł wzrok na mnie- A wiesz, że ja nic nie mówiłam o wyglądzie?- uniosłam brwi

- Powiedzmy, że to taki dodatek- podszedł i stanął naprzeciwko mnie mierząc mnie intensywnym spojrzeniem i z lekkim, typowym dla niego uśmiechem

- Dużo bardziej wolę tego starego Zaina. - A tak jest źle?- zaśmiał się

- Wolę jak jest... tradycyjnie?- nie mogłam w tym momencie znaleźć odpowiedniego słowa

- A czy przypadkiem nie liczy się to co jest w środku?- kontynuował i tym samym nachwyliwszy się złożył krótki pocałunek na moich ustach

- No niby tak- odpowiedziałam potem

- No nie dogadasz się- przewrócił oczami rozbawiony- Ty lepiej się rusz. Wychodzimy niedługo- odszedł ode mnie i skierował się w stronę wyjścia

- Gdzie?

- A czy to ważne? Przecież mi dzisiaj ufasz- wzruszył ramionami i wyszedł z pomieszczenia

Podążyłam zaraz za nim. Teraz tu nie chodzi o zaufanie. Po prostu jestem ciekawa, a jeśli nie chce mi nic powiedzieć, tym bardziej ja chciałam wiedzieć.

- No chwili spokoju nie da- pokręcił głowa i zatrzymał się patrząc na mnie

- Sam mnie tu za sobą przywlokłeś to teraz nie narzekaj- westchnęłam- Powiedz gdzie idziemy. Jestem ciekawa.

- Na miasto. Czy tak trudno było chwile poczekac?

- Tak. Ale teraz przynajmniej dam ci spokoj- uśmiechnęłam się i wrocilam spowrotem do kuchni

Oczywiście od snucia się po mieście zdążyłam zgłodnieć i musiałam się z tym faktem podzielić chłopakiem.

- Zain- powiedziałam w jego stronę, ale nie uzyskałam żadnej reakcji - Zain, Zain, Zain- powtórzyłam kilkukrotnie

Podziałało.

- Dzisiaj miało być spokojnie- westchnął

- Miałam nie być złośliwa jak to ty uważasz, ale w tej chwili jestem po prostu irytująca, ale jak to woli.

- No dobrze. W takim razie czego ode mnie chcesz?

- Jestem głodna- zamruczałam

- Ciebie też tyczy się zdanie: głodna kobieta to zła kobieta, prawda?

- Z tego co mi wiadomo tyczy się każdej kobiety.

- Ciągle coś chcesz- westchnął

Miałam wrażenie, że w pewnien sposób mnie prowokował.

- Wiesz co? Ja chcę być miła i chcę abyś mi towarzyszył podczas posiłku, a ty tego nie doceniasz- stwierdziłam- Idę sama w takim razie.

- Zgubisz się- odparł od razu z powagą

- Wątpisz w moją orientacje w terenie?

- Nie o to chodzi. Ja po prostu wiem, że się zgubisz.

- Wiesz co?

- Nie wiem, ale pewnie zaraz się dowiem- zaśmiał się

- Teraz to moje ego zosało poważnie naruszone, a poza tym nawet jak się zgubię ktoś mi na pewno pomoże.

- Sugerujesz coś?

- Od sugerowania jesteś tutaj ty- zatrzepotałam rzęsami

Zbliżał się wieczór, a ja faktycznie straciłam orientację. Oczywiście na początku było wszytko dobrze. Jednak nic nie trwa wiecznie. Przystanelam gdzieś z boku i wyciągnęłam telefon aby zadzownić do Zaina. Ja wiedziałam z czym to się będzie wiązać, ale jednocześnie nie miałam zamiaru dłużej błądzić po mieście.

Z: Czekałem kiedy się w końcu odezwiesz~ usłyszałam po drugiej stronie~ Czyżby nikt nie chciał ci pomóc?~ zaśmiał się

B: Zapomniałam o tym, a poza tym od razu jak dzwonię do ciebie to wiem, że uzyskam darmowy transport pod dom.

Z: Czyli byłem pierwszy w kolejce? Wiedziałem~ odparł triumfalnie

B: Czy jeśli przyznam ci rację będziesz usatysfakcjonowany i po mnie przyjedziesz?

Z: Jak ty mnie znasz.

B: Tak miałeś rację, zgubiłam się i to nie był dobry pomysł.

Z: Jestem pod wrażeniem~ usłyszałam po drugiej stronie

B: Dobra nie nabijaj się. Chcę już do domu~ burknęłam

Z: Nie nabijam się. Mówiłem szczerze~ podkreślił ostatnie słowo

Zain?