Od Matthew cd. Boonie

Nie wiem co mnie pokusiło do biegania o tak późnej porze, jednak chyba całkiem dobrze wyszło. Wątpię, że dziewczyna dałaby radę sama wrócić do akademika, nie robiąc sobie jeszcze większej krzywdy. Odnalazłem apteczkę i zaraz wróciłem do Bonnie.
- Jeżeli poczujesz, że kostka zaczyna ci bardziej puchnąć, to go zdejmiesz i zawiążesz trochę luźniej - zaleciłem, przypinając zapinkę na końcu bandażu.
- Okej, wiem co robić. - Uśmiechnęła się delikatnie.
- Zrób sobie zimny okład, na pewno pomoże na ból i opuchliznę.

- Spokojnie, jakoś sobie poradzę - westchnęła. 

- W to nie wątpię. - Posłałem jej słaby uśmiech. 

Odłożyłem apteczkę na miejsce, a psy ani na moment nie spuściły ze mnie wzroku. Chyba już nie miały ochoty rzucać się na moją osobę, aczkolwiek nie byłem do tego w pełni przekonany. Dobrze, że Shiloh został w pokoju, nie przepada za obecnością innych zwierząt, a psów warczących na jego właściciela w szczególności. Pod tym względem jest naprawdę nieprzewidywalny i nawet ja mam wtedy problem, żeby nad nim zapanować. 

Podszedłem z powrotem do dziewczyny, widząc, że nie jest w najlepszym stanie. 

- Chodź, odprowadzę cię do pokoju - odezwałem się, a psy od razu podniosły się z miejsca. 

Bonnie uspokoiła je, jednak te ciągle miały się na baczności. 

- Dasz radę iść? - spytałem, nie będąc do końca pewny, czy ból i opuchlizna kostki pozwoli jej iść. 

- Myślę, że tak. - Wzruszyła ramionami i podniosła się z krzesła, jednak po zrobieniu kroku, zaraz straciła równowagę. - Okej, może być ciężej niż myślałam. 

- Zanieść cię na górę? 

- Nie no, bez przesady. To tylko niewielkie skręcenie, muszę po prostu powoli iść i sobie poradzę. 

Dziewczyna bacznie trwała przy swojej decyzji i spróbowała zrobić jeszcze kilka kroków, jednak w takim tempie nie dojdzie do swojego pokoju przed świtem. 

- Może chociaż ci pomóc? - Uniosłem brwi. 

- Przecież idę. 

- Nazywasz to chodzeniem? 

- Em.. bardzo powolnym chodzeniem. 

- Czy twoje psy coś mi zrobią, jeżeli wezmę cię na ręce? - Zmarszczyłem brwi, nie mając zbytniej ochoty na bliskie spotkanie z raczej nieprzepadającymi za mną zwierzętami. 

- Raczej nie.

~~*~~*~~

Całe szczęście, że dzisiaj nie było żadnych treningów, bo nie byłem w stanie podnieść się z łóżka. Miałem dzisiaj takiego lenia, że gdyby nie głośne szczekanie Shiloh, pewnie nawet bym się nie obudził. Prawdopodobnie było spowodowane to nie za ciekawą pogodą, padał deszcz i kto wie, czy nie zanosi się na burzę. Moim planem na dzisiejszy dzień, było przesiedzenie go w pokoju, bo nie miałem ochoty kompletnie na nic. No może poza śniadaniem, na które zaraz się spóźnię. 

Z ciężkim westchnięciem podniosłem się z łóżka, co od razu zwróciło uwagę Shiloh. 

- Nie, jeszcze nie idziemy na spacer - mruknąłem, przecierając twarz dłonią.

Szybko się ogarnąłem i po jakiś piętnastu minutach byłem gotowy do wyjścia. Pies niezbyt chciał mnie wypuścić, a raczej chciał i ze mną, co w tym przypadku było nie możliwe. Jest zakaz wprowadzania zwierząt na stołówkę, więc zmuszony był poczekać na mnie w pokoju. 

Bonnie? 

wybacz długość i jakość, jednak wena całkowicie mnie opuściła