Od Juliet cd Andy

-Nie do końca - odpowiedział i zbliżył się do mnie, ujmując moją dłoń - Mi zależy bardziej.

Miałam wrażenie jakby mówił innym językiem. Jakby to co przed chwilą powiedział nie wyszło z jego ust, było tylko wytworem mojej wyobraźni. 

- Mówisz poważnie? Ja....um.... myślałam- pokroiłam głową starając wszystko sobie poukładać. Andy zaśmiał się przyciągając mnie bliżej.

- W końcu Cię zatkało 

- Zepsułeś wszystko - walnęłam jego klatkę piersiową - Mi zależy bardziej 

- Mhmm, ze starszymi się nie dyskutuje - zmrużyłam oczy, starając się wymyśleć jakiś uszczypliwy komentarz. Tyle że tym razem nic nie przychodziło mi do głowy.

- Wiesz co? - szepnęłam - Nie zostawiaj mnie 

- Nie mam zamiaru - przytuliłam się do niego ze wszystkich sił 

- Co jest takiego w Tobie, co sprawia, że tak wspaniale jest trzymać Cię w ramionach?- spytał żartobliwym tonem, odsunęłam się na tyle, aby spojrzeć na jego twarz 

- Ma się  to i owo - uśmiechnęłam się dumnie

- I do tego ta skromność - pokęcił z niedowierzaniem głową 

- Ej Ty nie jesteś lepszy - wyswobodziłam się z jego objęć, podeszłam do szafy i wyjęłam z niej kurtkę 

- Gdzie idziesz? 

- Zwierzaki same się nie wyprowadzą - odwróciła się do niego, Andy pokiwał głową wymijając mnie i otwierając drzwi. 

Poprawiłam włosy i wyszłam zaraz za chłopakiem. Ares wyleciał jako pierwszy, a kot szedł dumnym krokiem tuż zanim. 

- Ona mi kogoś przypomina - Andy szturchnął mnie w ramie 

- Jesteś wredny - pisnęłam biorąc kotkę na ręce.

- O mój Boże! - krzyknął Andy, a co aż podskoczyłam - Samą ją wzięłaś.

Nic nie odpowiedziałam, jedynie uśmiechnęła się delikatnie pod nosem. Wyszliśmy z akademii kierując się w stronę lasu. Andy odpiął Ares'a ze smyczy, kiedy tylko zniknął zarys budynku. Odstawiłam Amfitryt'yne, która od razu poleciała za psem i zaczęła się wygłupiać. Wraz z Andy'm szliśmy wolnym krokiem, co trochę ocierając się ramieniem. Mimo, iż panowała cisza było przyjemnie? Dzisiaj dużo się wydarzyło i wydaje mi się, że każdy z nad musi się zastanowić i przyswoić sobie, że być może zależy nam na sobie zdecydowanie w innym aspekcie niż przyjaźń. Tylko co może się kryć "lubię Cię" czy "zależy mi bardziej". Spojrzałam na niego i nerwowo przełknęłam śline.

- Andy? Lubisz mnie, ale jak? Znaczy się na czym stoimy? - zatrzymałam się zerkając na jego twarz

- Wiesz, to nie takie proste. Nie potrafię znaleźć słowa, ktore może to opisać - wzruszył ramionami 

- Rozumiem - szepnęłam

Przez chwilę znowu zaplanowała cisza, która i tak nie trwała długo. Andy musiał chyba się trochę zastanowić 

- Zakochiwać się! - krzyknął stając naprzeciwko mnie - Szukałem słowa mocniejszego od "lubić",ale słabszego od "kochać". - śmieje się raz jeszcze, ale tym razem jakby z ulgą. Objął mnie i pocałował w skroń. - Zakochuje się w Tobie, Ju. - szepnął przy moich ustach.

- Nie są to za mocne słowa? - zarzuciłam ręce na jego szyi

- Samą możesz to ocenić. - uśmiechnął się cwaniacko, zmniejszając odległość między nami. Najpierw poczułam jego oddech, następnie delikatne musnięcie ust chłopaka. Które z sekundy na sekundy zaczęło sie pogłębiać. Objęłam go jeszcze mocniej, a jego ręce z mojej twarzy powędrowały na talię.

- Nie mogę - szepnęłam kiedy poczułam język na swoich wargach

Odsunęliśmy się od siebie łapiąc oddech, Andy objął mnie ramieniem i ruszyliśmy dróżką. W pewnym momencie zdaliśmy sobie sprawę, że straciliśmy z oczu zwierzęta.

- Ares! Wracaj tu! - krzyknął, nawet się zbytnio nie przejmując.

Musiał mu naprawdę ufać.

Oczywiście pies zaraz przyleciał, a za nim Amfitryt'e. Zwróciliśmy i nieco szybszym tępem wracaliśmy do akademii. 

                      ~~~~~~~~~~~~

Weszłam na ostatni schodek i zmęczona oparłam się o ścianę naprzeciwko drzwi Andy'ego. 

- Miał być spacer, a nie bieg kto będzie pierwszy 

- Wcale nie biegliśmy, po za tym to ja powinienem narzekać. Palę od kilku lat - zaczął się śmiać, pokręciłam głową 

- Później do Ciebie przyjdę - powiedziałam podchodząc do swojego pokoju 

- O nie, nie. Dopiero co tam byłaś i plakałaś - złapał mnie za talię wpychając do swojego pokoju. 

- Andy! Nie mogę cały czas tu siedzieć!

- Oczywiście, że możesz - mruknał kładąc się na łóżku - Teraz ja Cię potrzebuje - poklepał miejsce obok siebie. Pokiwałam głową z uśmiechem kładąc się w jego ramionach.

- W czym mogę ci pomóc? - zaczęłam bawić się jego koszulką

- Będziesz musiała umyć Ares'a

- O nie! Nie, nie! - poderwałam się do góry - Jestem umówiona - złapał mnie za rękę ciągnąc z powrotem na łóżku 

- Przecież żartowałem - wybuchnął śmiechem, zamykajac mnie w uścisku.

Andy?